Ons zorgsysteem wordt al jaren ondermijnd door onderfinanciering. Ondanks de pandemie hebben opeenvolgende regeringen hun politiek niet fundamenteel gewijzigd. Na maandenlang actievoeren en onder druk van de actualiteit is er zeker en vast vooruitgang geboekt, maar die veranderingen zijn miniem en op het terrein zien we nauwelijks evolutie. Waar zijn de bijkomende middelen na drie golven?
Sterker nog: om de pandemie het hoofd te bieden, leent de overheid geld aan de ziekenhuizen maar dat geld zal vroeg of laat terugbetaald moeten worden! De volksgezondheid op krediet!? In realiteit blijft de koers ongewijzigd om de budgetten voor gezondheidszorg te beperken en blijft de financiële druk aanhouden. Voor de instellingen en het personeel blijft de rentabiliteit/winstgevendheid gehandhaafd, ongeacht de menselijke kost. Met als gevolg burn-out, ontslagen en autoritair beheer. Om samen te vatten: de druk op het personeel, apennootjes voor de lonen en commercialisering blijven voortduren. De zorgsector is snel toegejuicht maar ook even snel vergeten …
Nochtans toont de Covidcrisis het belang aan van een sterke gezondheidszorg die iedereen toegang biedt tot kwalitatieve zorg. Om dat te bereiken, dient de sector de winstlogica te verlaten, het personeelsbestand gevoelig te verhogen, de normen te herbekijken, de arbeidsvoorwaarden te verbeteren en de lage lonen te verhogen!
Onze gezondheid en algemeen welzijn wordt maar al te vaak genegeerd ten dienste van private en financiële belangen. Net als de winsten van de farmaceutische bedrijven, lijken die laatste inderdaad de drijvende kracht achter de politieke beslissingen te zijn. De pandemie blijkt niet de uitgelezen kans te zijn om deze logica in twijfel te trekken, maar heeft enerzijds net de ongelijkheid vergroot en obscene winsten voor de grote fortuinen voortgebracht en anderzijds heel wat huishoudens in de onzekerheid gestort.
Er moet een echt volksgezondheidsbeleid komen, dat zowel concrete veranderingen binnen de sector als daarbuiten omvat. Met een effect op de elementen die bepalend zijn voor de gezondheid (zoals huisvesting, onderwijs, voedsel, milieu, cultuur, enz) en op de structurele discriminatie die de universele toegang tot gezondheidszorg beïnvloedt.
Enkel een actieve mobilisatie van de brede sector, samen met de bevolking, kan deze trend van de voorrang van geld op gezondheid keren.
EISEN: HERFINANCIERING VAN DE GEZONDHEIDSZORG!
- Laat ons investeren in de zorginstellingen; van het medisch personeel tot en met het onthaal-, hotellerie- en logistiek personeel. We moeten talrijker zijn en over de nodige instrumenten en middelen beschikken!
- We moeten de normen verhogen voor meer zorgverleners aan bed. Deze normen zijn verouderd, gevaarlijk en komen al een hele tijd niet meer overeen met de realiteit.
- Stop de administratieve last en wildgroei van informatica die ons weerhouden van het essentiële van onze beroepen!
- Salarisverhoging voor de lage lonen en het einde van onzekere contracten.
- Voor democratische controle door de werknemers en gebruikers over de budgetten voor gezondheidszorg. Het is aan ons om te beslissen!
- Voor kwaliteitszorg die voor iedereen toegankelijk is: stop de prestatiegeneeskunde en zorg in twee snelheden.
- Het openbreken van patenten is goed voor de gezondheid. Daarmee bedoelen we het opheffen van patenten op vaccins en op de farmaceutische productie in zijn geheel.
Wij roepen samen met meerdere collectieven op tot een actiedag op 29 mei overal in Europa. Laten we, geconfronteerd met de sociale en gezondheidscrisis, niet alleen de solidariteit en de democratie versterken maar ook onze lonen, onze aantallen, onze budgetten en toegang tot kwalitatieve zorg voor iedereen. Laat ons met nóg meer zijn in Brussel dan op de eerste editie van DE GROTE ZORGBETOGING van 13 september!