Nadat de regering van plan was de bedrijven en de industrie in een geforceerd tempo te deconficeren, zonder zich te houden aan de termijnen voor het meten van de effecten, bereidt ze zich nu voor op de komst van de tweede golf met de vordering van het personeel in de gezondheidszorg!
Het anticipatiebeleid van de overheid bestaat immers niet uit het massaal screenen van de bevolking of het ter beschikking stellen van persoonlijke beschermingsmiddelen aan de bevolking, of zelfs het afremmen van de eetlust van de aandeelhouders, maar uit het voorbereiden van de gezondheidszorg op het zeer waarschijnlijke optreden van een tweede golf.
Om deze voorbereiding te verzekeren, maakt de regering dus gebruik van haar bijzondere bevoegdheden, d.w.z. zonder parlementair debat, zonder discussie met het veld, zonder vakbondsoverleg, kortom zonder democratie, om een koninklijk besluit op te leggen dat de vordering van gezondheidszorgpersoneel mogelijk maakt. We hebben een kopie gekregen (link aan het einde van het artikel).
Zonder enige erkenning voor de inspanningen die de gezondheidswerkers tot nu toe hebben geleverd (afgezien van het feit dat ze door de bevolking worden toegejuicht), is de regering in dit koninklijk besluit, dat momenteel wordt afgerond, van plan om indien nodig personeel in de gezondheidszorg op te eisen. Terwijl de gezondheidswerkers uitgeput en uitgeput zijn, terwijl het tekort aan gezondheidswerkers het bittere resultaat is van het bezuinigingsbeleid waarvoor de regering verantwoordelijk is, zouden gezondheidswerkers kunnen worden teruggeroepen naar hun rustperiodes om het tekort aan arbeidskrachten in andere zorginstellingen op te vangen.
De overheid is al vele jaren doof en blind voor onze eisen met betrekking tot de middelen die ons worden toegekend. Nu heeft de staat besloten om op autoritaire wijze te reageren zonder ze te verhelpen, door dwangarbeid in te voeren!
Dit koninklijk besluit voorziet immers in “de mogelijkheid om beroepsbeoefenaars uit de gezondheidssector op te eisen”. Deze vordering kan worden geactiveerd door de gouverneurs van de provincies, de Staat en/of het beheer van de zorginstellingen.
Het gaat om alle beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg: “Dit geldt voor alle beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, ongeacht hun arbeidsstatus (werknemer, zelfstandige, enz.) en hun gebruikelijke werkplek. »
Deze eis kan worden ingevoerd wanneer de zorginstellingen niet meer in staat zijn om op vrijwillige basis te werven. De boodschap is duidelijk: als je je niet vrijwillig aanbiedt, word je gedwongen! “Wanneer de in 1° bedoelde leemte niet meer kan worden opgevuld door de nodige capaciteit op vrijwillige basis te verhogen”.
Bovendien zou voor deze vordering geen overleg met het veld of de vakbonden nodig zijn: alleen de directie en de Staat beslissen: “Het aantal op te eisen beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg wordt vastgesteld in overleg met de betrokken bedrijfsleider, de gezondheidsinspecteur en de gouverneur. »
Het koninklijk besluit voorziet niet in reglementaire uitzonderingen op de vordering, die tot gevolg hebben dat de Gouverneur een discretionaire bevoegdheid krijgt: “Indien een gevorderde gezondheidswerker zich beroept op een reden (een dringender beroepsplicht, medische redenen of een andere ernstige reden) die hem belet de vordering in te stellen, moet hij de gevorderde Gouverneur hiervan zo snel mogelijk op de hoogte brengen en is het aan de betrokken Gouverneur om van geval tot geval te beoordelen of de aangevoerde reden legitiem is”. »
Maar de regering met haar bijzondere bevoegdheden houdt daar niet op, de weigering om te reageren op de vordering kan leiden tot daaruit voortvloeiende sancties: “Iedereen die wordt gevorderd op grond van de maatregelen die overeenkomstig dit artikel zijn opgelegd, zonder dat hij of zij dit kan rechtvaardigen met een belemmering die voortvloeit uit de uitvoering van een dringendere beroepsplicht of een andere ernstige reden, wordt gestraft met een gevangenisstraf van acht dagen tot drie maanden en een boete van zesentwintig euro tot tweeduizend euro, of met een van deze sancties alleen. »
Tot slot is dit ontwerp van koninklijk besluit een verdere uitdrukking van het krijgshaftige beleid dat de regering voert zonder dat het lijkt te raken; het is een belediging voor onze inspanningen, onze offers (ook in mensenlevens) en onze toewijding aan degenen die door de pandemie zijn getroffen.
Het uitlokken van een tweede golf door deconfiniëring zonder voorzorgsmaatregelen en vervolgens het overmatig uitbuiten van gezondheidswerkers door middel van dwangarbeid is gewoonweg afschuwelijk!
Dit is een verder bewijs, als er bewijs nodig was, dat de regering zich niet bekommert om onze mening, ons lijden of zelfs ons leven, en dat alleen het herstel van de economie en het beheer van deze gevolgen voor hen van belang is.
Dit ontwerp van koninklijk besluit zou het ook mogelijk kunnen maken om elke vakbondsactie van gezondheidswerkers te saboteren door bijvoorbeeld stakingen te voorkomen.
De regering Wilmes werd in de pers geprezen voor het contrast tussen haar communicatie en de oorlogszuchtige retoriek van Macron. De regering van de Speciale Bevoegdheden heeft niet de taal van de oorlog, maar wel het gebruik ervan. Dit ontwerpbesluit is onontvankelijk!
Link naar het ontwerp van koninklijk besluit:
https://drive.google.com/file/d/1m_SMMzCqyUzVQLMugX6VTVasg4PloX8O/view